Πεύκη Bαλκανική, Πεύκη πενταβέλονη, Μακεδονίτικο πεύκο

Είναι είδος της φυτοδιάπλασης των ψυχροβίων κωνοφόρων με εξαιρετική αντοχή στη σκιά, στους παγετούς, τα χιόνια και τους ανέμους. Ευδοκιμεί σε βαθιά νωπά πυριτικά εδάφη, σε θέσεις με μεγάλη υγρασία αέρα.

Είναι δένδρο ψηλό με κόμη κωνοειδή και στενή, με κλαδιά κοντά και χοντρά που αρχίζουν απ' τη βάση του κορμού στα μεμονωμένα άτομα, με ισχυρό και έντονο ριζικό σύστημα, με κορμό ευθυτενή καστανόμαυρο, με ξύλο μαλακό και ελαφρύ και οφθαλμούς με ρετσίνι.

Σχηματίζει αμιγείς ή μικτές συστάδες με την οξυά, την δασική πεύκη, την ερυθρελάτη και την ελάτη, στην Γιουγκοσλαβία, Αλβανία, Ν. Βουλγαρία και στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα τη συναντάμε στους προμάχους, Αριδαία και στη Ροδόπη.

Είναι το μοναδικό είδος πεύκης της Ελληνικής χλωρίδας στο οποίο οι βελόνες φύονται ανά πέντε στις άκρες των κλαδιών (πενταβέλονη πεύκη). Είναι δε οι βελόνες ευθείες, μήκους 8-11 εκατοστά, σκληρές, τριγωνικές, με οδόντωση στις παρυφές.

Είναι μόνοικο είδος με άνθη μονογενή που ανθίζουν το Μαϊο με Ιούνιο. Τα αρσενικά είναι ίουλοι κιτρινοκόκκινοι και τα θηλυκά πλατύτερα με μορφή κωνίσκων ανά 2 ή σπανιώτερα ανά 3-4 σε μακρύ ποδίσκο.

Ο καρπός είναι κώνος κυλινδρικός με μικρό ποδίσκο που συνήθως κρέμεται. Οι κώνοι είναι ανά 1-4 και ωριμάζουν το φθινόπωρο του δευτέρου από την άνθηση χρόνου. Τα σπέρματα που έχουν πτερύγιο, πέφτουν μετά την ωρίμανση. 'Εχουν φυτρωτικότητα μέτρια 60-70% διαρκεί 2-3 χρόνια και φυτρώνουν δύσκολα την επόμενη άνοιξη (σπειρόμενα το φθινόπωρο).

•