Kουκουναριά

Είναι είδος της ζώνης των αειφύλλων πλατυφύλλων. Θερμόβιο, περισσότερο φωτόφιλο απ' όλα τα ελληνικά πεύκα και ευδοκιμεί σε περιοχές με ήπιο θερμό και σχετικά υγρό κλίμα, σε εδάφη βαθειά, χαλαρά, αμμοαργιλλώδη, αμμώδη, αργιλοαμμώδη με διαθέσιμο υπόγειο νερό.

Η κουκουναριά είναι δένδρο ψηλό με ύψος 15-30μ. και διάμετρο 1-1,5μ. με κόμη σφαιρική στην αρχή και αργότερα χαρακτηριστικά ομπρελοειδή με χοντρά περίπου οριζόντια κλαδιά. Ο κορμός δημιουργεί ξηρόφλοιο που σχίζεται βαθιά και κατά μήκος.  Είναι γενικά βραδυαυξές είδος.

Η εξαπλωσή της στην Ελλάδα είναι περιορισμένη αφού σχηματίζει μικρά δάση στη Δ. Πελλοπόννησο, στην Χαλκιδική, Σκόπελο, Σκιάθο, Εύβοια και Αττική.

Ανά δύο σε βραχυκλάδια, με σπειροειδή διάταξη μήκους 10-15 εκ., ανοιχτοπράσινες, δύσκαμπτες και λίγο περιεστραμμένες.

Είναι μόνοικο φυτό με άνθη μονογενή που ανθίζουν τον Απρίλιο με Μαϊο. Τα αρσενικά άνθη είναι κιτρινωποί ίουλοι και τα θηλυκά ανοιχτοπράσινοι κωνίσκοι.

Ο καρπός ωριμάζει στο τέλος του τρίτου από την άνθηση χρόνου και τα σπέρματα πέφτουν την άνοιξη του τέταρτου χρόνου. Έτσι μπορούμε να δούμε τον καρπό τον πρώτο χρόνο να έχει μέγεθος καρυδιού, τον δεύτερο χρόνο μέγεθος αυγού και τον τρίτο χρόνο μεγάλο κουκουνάρι. Τα σπέρματα είναι λιθώδη με μελανωπό επίχρισμα με 10-13 κοτυληδόνες και τρώγονται.Ο καρπός της κουκουναριάς είναι κώνος σφαιρικός, ογκώδης (10-15 εκατοστά μήκος και 6-10 εκατοστά πλάτος), καστανός, γυαλιστερός, κάθετος στα κλαδιά.

Το ξύλο της κουκουναριάς είναι μαλακό, ελαφρότερο και με λιγότερο ρετσίνι σε σχέση με το ξύλο των προηγουμένων ειδών. Καλλιεργείται και εκμεταλλεύεται για το ξύλο της, τα σπέρματά της και σαν καλλωπιστικό είδος.

•